List Prezydenta Lecha Kaczyńskiego

7 czerwca 2008 r w Lublinie Szef Biura Bezpieczeństwa Narodowego Władysław Stasiak odczytał list Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego skierowany do organizatorów i uczestników obchodów XX – lecia protestów studenckich „Kontrofensywa NZS`88” w Lublinie. Obchody odbywały się w dniach 7-8 czerwca 2008 r.

Przekazujemy treść listu:

„Serdecznie pozdrawiam wszystkich zgromadzonych w Lublinie na uroczystościach rocznicowych pod hasłem Studenckie protesty 88. Kontrofensywa NZS. Bardzo dziękuję za tę inicjatywę. Odwaga i determinacja, z jaką bohaterowie tamtych wydarzeń walczyli o wolną i solidarną Polskę nie może pójść w zapomnienie.

Stan wojenny stłumił nadzieje rozbudzone wydarzeniami roku 1980 i 1981. Członkowie NSZZ „Solidarność” - ale także innych ówcześnie nielegalnych organizacji wolnościowych, takich jak Niezależne Zrzeszenie Studentów, ruch „Wolność i Pokój”, Federacja Młodzieży Walczącej, Solidarność Młodych i inne grupy - kontynuując swoją działalność w podziemiu oraz wykorzystując marginalne obszary wolności, zmagali się z panującym wówczas w Polsce systemem politycznej opresji oraz atmosferą bierności i rezygnacji społecznej.

Stagnacja gospodarcza, zniechęcenie związane z brakiem perspektyw na rozwój osobisty i awans cywilizacyjny całego kraju, niskie płace realne, ale przede wszystkim brak wolności, akty bezprawia, szykany i represje, budziły narastający opór, szczególnie wśród młodzieży. Kiedy w maju 1988 roku wybuchły strajki w Nowej Hucie, Stalowej Woli, a potem w kolejnych, solidaryzujących się z nimi zakładach w innych miastach, w tym Gdańsku i Stoczni Gdańskiej, ich inicjatorami i uczestnikami byli głównie młodzi, robotnicy, którzy weszli w dorosłe życie już po roku 1980. Szerokiego, aktywnego poparcia udzielili im studenci i uczniowie. To właśnie oni zyskali sobie miano pokolenia 88 i to oni odegrali później ważną rolę w życiu społecznym i politycznym niepodległej Rzeczypospolitej.

Powstanie i działalność NZS były wyrazem radykalnego sprzeciwu wobec władzy pozbawionej demokratycznego mandatu, zawłaszczającej wszystkie sfery życia społecznego - w tym także pozbawione należnej im autonomii środowiska akademickie. Współorganizowane przez NZS strajki studenckie z maja 1988 roku, w tym najdłużej trwający strajk lubelski, raz jeszcze potwierdziły stanowczość, z jaką młodzież NZS - owska domagała się upodmiotowienia społeczeństwa i traktowania go jak równoprawnego partnera. Protesty te miały niezwykle istotny wpływ na wydarzenia, które nastąpiły po majowej, a następnie sierpniowej fali strajków, kiedy to władze komunistyczne - w obliczu głębokiego kryzysu społecznego i gospodarczego, a zarazem pod presją przemian politycznych w ZSRR - zmuszone były zgodzić się na pertraktacje, których wynikiem były relegalizacja NSZZ „Solidarność” i NZS oraz historyczne zwycięstwo w wyborach z 4 czerwca 1989 roku.

Dzisiejsze uroczystości pozwalają nam w pełni uświadomić sobie, jak długą w ciągu minionego czasu przebyliśmy drogę - od komunistycznego zniewolenia do państwa suwerennego, respektującego swobody obywatelskie i godność każdego człowieka. Dzisiaj w dwudziestą rocznicę studenckich strajków z maja 1988 roku, pragnę przekazać wszystkim ich organizatorom i uczestnikom wyrazy szacunku i podziękowanie za Państwa odwagę i udział w tym ważnym historycznym doświadczeniu. Życzę Państwu wielu lat w zdrowiu i wszelkiej pomyślności, a także słusznej dumy i satysfakcji z życiowego egzaminu, jaki wtedy Państwo złożyli.”

Współpracujemy:

Pomagają:

Przyjaciele: